Występuje z brzegów. Powódź. I tylko ono wie jak długo to będzie trwało.

Od początku tygodnia mamy małą „powódź”. Co rano jest mały problem z przedszkolem.

Adaś absolutnie odmawia pójścia do przedszkola. Ciągnie go do parku, na plac zabaw i do Biedronki, ale nie tam gdzie powinno się iść rano.

Całe szczęście w nieszczęściu, że miałam drugą zmianę i mogliśmy się przez godzinę przekomarzać …

Z dnia na dzień myślałam, że będzie lepiej. Jednak każdego dnia było po prostu inaczej. 

Praktycznie codziennie zamartwiałam się jak mu w przedszkolu. Już nawet pytałam przedszkolanki czy tak czasem coś się u nich nie dzieje nietypowego z małym. Podobno wszystko OK. 

Teorie pań z przedszkola opierały się przede wszystkim na zwiększaniu samodzielności Adasia. Wymuszają na nim, aby wszystko robił sam. Rozumiem takie postępowanie, bo w domu też nie usługuję mu. Na przykład wie gdzie stoją kubki i jak chce się napić soku przynosi do mnie butelkę z sokiem i kubek. Nie radzi sobie z odkręcaniem, więc tylko to robię – nalewa sobie sam.

Jest samodzielny. Może po prostu chce być jeszcze malutki, aby wszyscy się nim zajmowali? Może. 

Jaki wniosek – przeczekać. Mały sprawdza na ile mu pozwolę? Pewnie tak. Co nie zmienia faktu, że martwię się o jego samopoczucie w przedszkolu.

Tak dobrze zniósł przejście ze żłobka do przedszkola. Nawet panie go chwaliły. Może to jakieś opóźnione reakcje na tą zmianę? A może to, że jest najmłodszy w grupie i nie radzi sobie ze wszystkim? 

I takie sytuacje powodują „powodzie” w życiu. Mieliśmy już wyregulowany nurt. Przedszkole, praca, przedszkole, dom,przedszkole, praca, przedszkole, dom, przedszkole,…

Aż tu nagle – niespodzianka – zmieniamy rytm.

Mam nadzieję, że znów wyregulujemy się. Nie chcę czuć się winna, że zostawiam go w przedszkolu w niezbyt dobrym nastroju. Na prawdę boli mnie to. I martwię się. Martwię o Adasia. Oby to był tylko taki okres i oby on szybko minął.

W piątek już obyło się bez awantur rano. Dobry znak. Ale teraz będzie dwa dni przerwy w przedszkolu. Zobaczymy jak będzie w poniedziałek. 😉

Pozdrawiam i miłej soboty.

Jeśli tylko mój książę pozwoli – odezwę się jeszcze w niedzielę. Pa!