 |
| Źródło: http://bgh.ogqcorp.com/author/homepage/312 |
Kiedy jesteśmy dumne ze swoich pociech?
Kiedy ktoś obcy mówi nam jakie ładne mamy dziecko?
Albo jakie grzeczne mamy dziecko?
Dziś musiałam pojawić się w Urzędzie Pracy.
{Nie znoszę urzędów, brrrr!}
Jako że, pan mąż odsypiał nockę – Adaś musiał pójść ze mną.
Z rana ( patrz: 10:00 ) jak tylko młody łaskawie się przebudził z nocnego snu
{ a trwało to trochę….,gdyż przed 4-tą rano zdecydował się obudzić i trochę poszaleć, a następnie zapaść w głęboki sen aż do 9-tej }
po śniadaniu
{ owsianka na wodzie z bananem, posypana cynamonem }
i ubraniu młodego
{A nie jest to wbrew pozorom takie proste!}
ruszyliśmy do urzędu.
Zazwyczaj dotarcie do instytucji zajmuje mi około 10 minut.
Z Adasiem trwało to 30 minut.
A dotknęliśmy chyba każdego krzaczka, kwiatka, kamyczka, każdą latarnię
i znak drogowy obejrzeliśmy, wszystkie pieski i ptaszki były po obserwowane…
{ itd. w ten deseń…}
Kiedy w końcu dotarliśmy i pobrałam numerek….okazało się, że od 8 rano urzędnik { szumnie nazwany doradcą zawodowym – Ha! } przyjął dokładnie osób – JEDEN … Mój numerek – 3… Całe szczęście młody zainteresował się autkiem… ufff!:-)
{ tak – zorganizowali kącik zabaw dla dzieci… ale wypas! }
Czekanie wypełniła mam zabawa…i spacerek po korytarzu – tam i z powrotem, tam i z powrotem, tam…., …., …., ….z powrotem.
Gdzie wszystkie panie „podrywały” go…, że taki ładny…
{Szkoda tylko, że średnia wieku wynosiła jakoś 50 lat :-O }
Na sam koniec – gdy już znaleźliśmy się w pokoju w/w urzędnika – maleństwo zostało skomplementowane. Z racji, iż zazwyczaj młody zachowuje się spokojnie w relacjach z obcymi, został uznany za bardzo grzecznego chłopca. Lubimy to słyszeć, prawda? Inne pytanie czy nie był bardziej speszony niż grzeczny…
Ja byłam dumna z niego, gdyż na prawdę wytrzymał 15 – minutową wizytę
w urzędzie! Zuch chłopak ;p
A pojęcie „bycie grzecznym” jest według mnie bardzo względne…
Podobnie jak określenie – „ładny” – jest bardzo subiektywne…
Dla nas nasze dzieci zawsze są piękne…prawda?
Zostaw komentarz